Gdańsk

Wojna trzynastoletnia - przebieg

Pierwszy etap wojny trzynastoletniej nie był dla Rzeczpospolitej najszczęśliwszy. Kazimierz Jagiellończyk borykać się musiał nie tylko z oddziałami krzyżackimi, ale również ze szlachtą polską, która nie była skłonna do walki.

Przegrana bitwa pod Chojnicami we wrześniu 1454 r pokazała, że sposób uprawiania sztuki wojennej przez Polaków jest już nieefektywny. Pospolite ruszenie po prostu się nie sprawdzało i trzeba było zmodernizować armie. Na nowe podatki jednak nie zgadzała się szlachta. Podczas obrad sejmu w Cerekwicy wymogła ona na królu podpisanie odpowiednich przywilejów, które związane były z niemożnością zwoływania pospolitego ruszenia przez władcę oraz nakładania nowych podatków bez zgody szlachty.

Dopiero wtedy udało się skłonić szlachciców do większego zaangażowania w wojnę z Zakonem Krzyżackim. Dodatkowe fundusze, które płynęły do skarbu królewskiego z Gdańska i z innych miast pruskich sprawiły, że Kazimierz Jagiellończyk uzyskał odpowiednią sumę potrzebną mu na prowadzenie wojny.

Następne lata są już związane ze zwycięstwami wojsk Rzeczpospolitej nas armią zakonną. W 1457 r odbyła się bitwa morska w pobliżu Bornholmu, która zakończyła się rozbiciem floty duńskiej wspierającej Krzyżaków. Warto zwrócić uwagę, że Krzyżacy zostali pokonani przez kaprów gdańskich, którzy prowadzili wtedy atak. Najważniejszą bitwą całej wojny była z kolei bitwa pod Święcinem w 1462 r, podczas której wojska polskie dowodzone przez Piotra Dunina rozbiły w pył wojska krzyżackie.

Uznaje się, że ta bitwa przeważyła na przebiegu całej wojny i przechyliła szale zwycięstwa na korzyść Rzeczpospolitej. Kolejną wielką bitwą wygraną przez Polaków była bitwa na Zalewie Wiślanym, która odbyła się 15 września 1463 r. Nikt już wtedy nie miał wątpliwości, że Rzeczpospolita wygra całą wojnę. Przypieczętowaniem sukcesu była ponowna bitwa pod Chojnicami (21 września 1466 r), która tym razem zakończyła się zwycięstwem Polaków.