Jeszcze przed podbiciem Pomorza Wschodniego przez Polan, na terenie gdzie obecnie znajduje się Gdańsk, mieściła się duża osada zamieszkiwana głównie przez rybaków i rzemieślników. Po włączeniu ziem do nowego państwa w mieście powstał warowny gród o powierzchni ok. 2,5 ha.
Gród miał konstrukcję drewniano-ziemną. Wysokie wały obronne osiągały wysokość do 10 m i szerokość dochodzącą przy podstawie nawet do 20 m! Stanowiły zatem idealną zaporę przed atakami wrogich plemion lub zakusami niemieckich książąt. Gród przy tym rozwijał się na bieżąco. Od samego początku pełnił bowiem rolę portu morskiego, z którego wypływały statki handlowe nawet do Holandii i Anglii. Naturalne więc było to, że do grodu napływali i osiedlali się nowi mieszkańcy. Do XII w powstał cały zespół osadniczy wokół miasta, z podgrodziami otoczonymi równie wielkimi i warownymi murami co sam gród.
Gdańsk jest związany z Polską praktycznie od samego początku jej istnienia. Przyjmuje się, że miasto powstało w roku 980 i od razu znajdowało się w granicach państwa Mieszka I.
Mieszko I przejął kontrolę kontrole nad Pomorzem Wschodnim w roku 979. Nowy gród powstał zatem praktycznie od razu po wcieleniu ziem do tworzącego się państwa Polan. Ze źródeł historycznych wynika, że gród od razu liczył dużo mieszkańców, bo ok. 1000 na 250 domów. Na owe czasy liczba ludności była naprawdę imponująca. Od samego początku Gdańsk był ważnym punktem strategicznym i handlowym.