Zakon Krzyżacki rósł w siłę. Rosły również ambicje Wielkich Mistrzów Krzyżackich względem powiększania granic Państwa Zakonnego. Z racji tego, że Polska była krajem chrześcijańskim oficjalny atak na nią nie wchodził w grę. Szturmowi sprzeciwił by się zarówno Papież jak i Cesarz. Sytuacja wyglądała natomiast zupełnie inaczej w stosunku do sąsiadującej z Polską Litwy.
Po Unii personalnej która połączyła Polskę i Litwę wspólnym królem Władysławem Jagiełłą sprawy litewskie stały się integralną częścią interesów Polski. Chęć zbrojnego ataku Krzyżaków na Litwę pod pretekstem nawracania pogańskich plemion jednoznacznie kierowało atak również na Polskę. Doprowadziło to w końcu do pamiętnego wydarzenia związanego z historią naszego kraju, a mianowicie do bitwy pod Grunwaldem. 15 lipca 1410 r Zakon Krzyżacki przegrał sromotnie jedną z armią polsko-litewską, a sam Grunwald został uznany za jedną z największych bitew jakie widział ówczesny świat.
Krzyżacy przejmując kontrolę nad Pomorzem w roku 1309 rozpoczęli swoje rządy od krwawego tłumienia zrywów niepodległościowym, m.in. w Gdańsku.
Krzyżacy mieli plan, który miał im zapewniać przejęcie całkowitej kontroli na terenie Pomorza Gdańskiego. Chcieli sprowadzić na te tereny jak największą ilość kolonizatorów niemieckich, którzy mieliby nastawienie pro krzyżackie. Dzięki temu Zakon zapewniłby sobie stabilność w zdobutym rejonie, który od 300 lat zamieszkały był w większości przez Polaków. W 1311 r Krzyżacy stworzyli nową dzielnicę w mieście, którą nazwano Recht-Stadt. Do nowo powstałych domów sprowadzano kolonistów z księstw niemieckich.