Gdańsk

Konflikt Rzeczpospolitej ze Szwecją i rozbudowa floty gdańskiej

W 1587 r na króla Polski został wybrany książę szwedzki Zygmunt III Waza. Wybór nowego władcy i zapoczątkowanie rządów dynastii Wazów zakończyło pewien etap w historii Rzeczpospolitej. Możemy bowiem mówić o końcu mocarstwowości zjednoczonej Polski i Litwy i wejściu w okres ciągłych wojen z sąsiadami obu krajów.

W pierwszej kolejności wybór Zygmunta III na króla Rzeczpospolitej zapoczątkował konflikt ze Szwecją. Zygmunt miał bowiem przejąć tron szwedzki po swoim zmarłym ojcu. Protestancka szlachta nie chciała jednak żeby nią rządził katolicki władca, dlatego nie zgodziła się na koronacje Wazy. To sprawiło, że nowy król Polski rościł sobie ciągłe pretensje do korony szwedzkiej, a to z kolei doprowadziło do wojny polsko-szwedzkiej i słynnego „potopu”.

Konflikt ze Szwecją miał jednak i swoje dobre strony. Król chcąc prowadzić walkę o odzyskanie tronu musiał rozbudować flotę morską. Inaczej nie dałby rady prowadzić walk. Na budowie nowych statków najwięcej zarobił Gdańsk jako, że był głównym portem Korony. To również ze Związku Gdańskich Kapitanów Morskich rekrutowali się dowódcy powstającej armady. To w końcu pod Oliwą, która znajdowała się niedaleko Gdańska, doszło do największej bitwy morskiej, w której uczestniczyli Polacy, a która zakończyła się dla naszego  kraju szczęśliwie. Podczas późniejszych konfliktów ze Szwedami miasto było wielokrotnie blokowane przez statki nieprzyjaciela. Jednak zawsze flota polska stacjonująca w Gdańsku dawała radę odeprzeć ataki nieprzyjaciela.

Po śmierci Zygmunta III i wyborze na nowego króla jego syna Władysława IV kontakty polsko-szwedzkie nie uległy praktycznie żadnej poprawie. Nowy władca (podobnie jak jego ojciec) rościł sobie pretensje do korony szwedzkiej. Ta patowa sytuacja doprowadziła w końcu do zbrojnego najazdu wojsk szwedzkich na Rzeczpospolitą, która do historii przeszła pod nazwą „potopu szwedzkiego”.