Gdańsk

II Pokój Toruński i przyłączenie Gdańska do Rzeczpospolitej

Rokowania pokojowe pomiędzy Zakonem Krzyżackim a Rzeczpospolitą trwały już od 1464 r (praktycznie od wygranej pod Święcinami Polacy nie przegrali żadnej większej potyczki). Zakończenie rozmów dotyczących podpisania porozumienia nastąpiło natomiast dopiero w 1466 r.

19 października 1466 r został podpisany II pokój toruński, który zakończył wojnę trzynastoletnią. Tym samy Rzeczpospolitej udało się odzyskać Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską i ziemię michałowską, dodatkowo do Polski została włączona Warmia i Powiśle. Gdańszczanom udało się w końcu wyrwać spod panowania znienawidzonego Zakonu po ponad wieku usilnych prób separacji.

Nowe tereny nie były jedynymi profitami jakie na wygranej wojnie zyskała Rzeczpospolita. Znaczenie ograniczono rolę samego Zakonu. Wielki Mistrz Krzyżacki stawał się lennikiem króla polskiego i każdorazowo, co 6 miesięcy, musiał mu składać hołd lenny. Zobowiązał się również do udzielania Polsce pomocy zbrojnej w razie prowadzenia nowych wojen. Był również ograniczony w sferze uprawiania polityki zagranicznej na rzecz króla Polski. Zabroniono Krzyżakom jakichkolwiek prób zerwania porozumień traktatu. Sami członkowie Zakonu mieli być również werbowani spośród poddanych Królestwa Polskiego – co pozwoliło by stworzyć stronnictwo polskie w niemieckim zakonie.

Historia pokazała, że Krzyżacy nigdy nie pogodzili się z postanowieniami II Pokoju Toruńskiego. Król zamiast starać się o całkowitą likwidację Zakonu pozwolił jego członkom gospodarować ziemie lenne w Prusach Zakonnych. To właśnie na tych terenach zaczęło powstawać państwo, które w największych latach swojej potęgi brało udział w rozbiorze Polski. Można zatem powiedzieć, że Polacy sami sobie wychowali przyszłego okupanta, który zniewolił nasz kraj na 123 lata!