Jeszcze przed podbiciem Pomorza Wschodniego przez Polan, na terenie gdzie obecnie znajduje się Gdańsk, mieściła się duża osada zamieszkiwana głównie przez rybaków i rzemieślników. Po włączeniu ziem do nowego państwa w mieście powstał warowny gród o powierzchni ok. 2,5 ha.
Gród miał konstrukcję drewniano-ziemną. Wysokie wały obronne osiągały wysokość do 10 m i szerokość dochodzącą przy podstawie nawet do 20 m! Stanowiły zatem idealną zaporę przed atakami wrogich plemion lub zakusami niemieckich książąt. Gród przy tym rozwijał się na bieżąco. Od samego początku pełnił bowiem rolę portu morskiego, z którego wypływały statki handlowe nawet do Holandii i Anglii. Naturalne więc było to, że do grodu napływali i osiedlali się nowi mieszkańcy. Do XII w powstał cały zespół osadniczy wokół miasta, z podgrodziami otoczonymi równie wielkimi i warownymi murami co sam gród.
W pierwszych latach od przyjęcia przez Polskę chrztu normą były bunty plemion słowiańskich, które nie chciały przyjąć siłą narzuconej nowej wiary. Powstania nie ominęły również Pomorza Gdańskiego. Po śmierci Bolesława Chrobrego doszło do usamodzielnienia się Pomorza i odseparowania go od państwa Polskiego.
Polscy władcy nie mogli sobie pozwolić na stratę tak ważnych terenów, jednak odzyskanie Gdańska i całego Pomorza udało się dopiero Bolesławowi Krzywoustemu. Rozpoczął on kampanie zbrojne przeciwko panującemu w tych latach księciu pomorskiemu Świętopełkowi. Walki trwały w latach 1116-1119 i zakończyły się wygraną Krzywoustego.
Zaraz po przejęciu terenu na tych ziemiach król postanowił rozbudować Gdańsk, powstała nowa osada targowa oraz utworzono następne podgrodzie rzemieślnicze. Król szukał również sposobu na utrwalenie swojej władzy na tych terenach i szansę na to widział w kościele katolickim. Nadał biskupom kujawskim dodatkowe ziemie, aby w razie kolejnego buntu pogan ubiegali się o poparcie dla działań króla u samego papieża.
Plany Krzywoustego zakończyły się jednak wraz z jego śmiercią. Doszło wtedy do podziału państwa Polskiego pomiędzy synów króla. Przy rozbiciu dzielnicowym Pomorze znowu uzyskało niezależność od Polski.